چکیده:

حق به معنای سلطه و اختیاری است که قانونگذار برای شخص در نظر می ‌گیرد. مرسوم است که حقوق را به حقوق قابل انتقال و غیر قابل انتقال تقسیم می کنند. بر این اساس برخی از حقوق قابلیت نقل و انتقال داشته و می تواند موضوع قرارداد، قرار گیرند ولی پاره ای از حقوق، از این قابلیت برخودار نبوده و نمی توان آنها را به طور قراردادی به دیگری منتقل کرد. تشخیص مصادیق حقوق غیر قابل نقل و انتقال از حقوق قابل نقل و انتقال، همواره ساده نبوده است و ملاک این تمایز در قانون یا لسان فقها و حقوق دانان به روشنی تبیین نشده است. در پژوهش حاضر که مبتنی بر روش تحلیلی ـ توصیفی، تلاش شده است در جهت کشف ملاک حاضر جستجو شود.

کلیدواژه‌ها: حق، قابلیت نقل وانتقال، ملاک انتقال، مصادیق حق.