بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمت الله
ایام رحلت بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره)، و روز شهادت حضرت امام محمدباقر (علیهالسلام) را خدمت شما تسلیت عرض میکنم.
درس زندگی از سیره امام باقر(ع): زهد برای خود، احترام به انتخاب دیگران
روایتی گوهربار از حسن بصری نقل شده که عمق معرفت و سبک زندگی اهل بیت (ع) را به زیبایی به تصویر میکشد. او میگوید: به همراه یکی از دوستان اهل بصره، به محضر مبارک امام باقر (ع) شرفیاب شدیم. هنگامی که وارد منزل حضرت شدیم، صحنهای دیدیم که در نگاه اول، ما را به شگفت آورد: اتاقی آراسته و پیراسته، با فرشی زیبا، پردههایی نیکو و فضایی پاکیزه. خود امام نیز لباسی تمیز و مناسب بر تن داشتند و شالی رنگی بر گردن، با محاسنی شانهزده و آراسته. دوست من پرسشهایش را مطرح کرد و امام پاسخ فرمودند. وقتی خواستیم خداحافظی کنیم، حضرت فرمودند: «فردا نیز تشریف بیاورید.»
روز بعد: حقیقتی ساده در پشت پردهی آراستگی
روز بعد، هنگامی که وارد شدیم، حضرت را در اتاقی دیگر یافتیم. این بار، همه چیز تغییر کرده بود. خبری از آن همه آراستگی نبود. تنها حصیری بر زمین گسترده بود و امام لباسی ساده و زبر بر تن داشتند. پس از گفتگو، هنگام خروج، امام باقر (ع) با لبخندی فرمودند: «این، زندگی من است. آنچه دیروز دیدید، زندگی همسر من بود.» سپس توضیح دادند: «ما اهل بیت هنگامی که ازدواج میکنیم، مهریه را همان ابتدا میپردازیم. همسرم با مهریهاش فرش و پرده خریده و اتاقش را آراسته است.»
سپس نکتهای کلیدی افزودند که درس بزرگ زندگی است: «حلال خدا را بر خود و خانوادهات حرام نکن. تا جایی که اسراف و تجمل نباشد، بر آنها سخت مگیر. من امام هستم و زهد را برمیگزینم، اما همسرم که امام نیست. او امیال و سلیقههایی دارد. تا آنجا که زیادهروی نباشد، نباید او را مجبور به زهد کنم. دیروز که شما آمدید، او برای من خود را آراسته بود و من نیز برای او.»
دو گوهر اخلاقی از این روایت
این روایت،دو درس بزرگ برای ما دارد:
اول: انصاف در خانواده
در زندگی شخصی و خانوادگی، باید حد و حدود را با انصاف و دوراندیشی رعایت کنیم. سختگیری بیش از حد و محروم کردن خانواده از نعمتهای حلال و مشروع، نه تنها انصاف نیست، بلکه ممکن است پیامدهای ناخوشایندی داشته باشد.
دوم: ظرافت در رفتار و انعطاف
گاه لازم است برای حفظ حریم خانواده و احترام به سلیقه عزیزانمان، انعطاف به خرج دهیم و فضایی مطلوب برای آنها فراهم آوریم؛ همان گونه که امام باقر (ع) برای همسرش چنین کرد.
امام راحل و نشان محبت اهل بیت(ع)
در این ایام، یاد و خاطره حضرت امام خمینی (ره) نیز زنده است. امام راحل، با اذن اهل بیت (ع) قیام کرد و با استقبال اهل بیت از دنیا رفت. داستان تحول سیدحسین فاطمی شنیدنی است. او که ابتدا تحت تأثیر سخنان دیگران، علیه امام موضع گرفته بود، در زیارت مشهد، در خواب دید که حضرت رضا (ع) فرمودند: «این آقا (امام خمینی) مجاهد فی سبیل الله است.» این رویا باعث تحول کامل او شد.
همچنین نقل شده که آیتالله گلپایگانی در شبی که امام از دنیا رفت، خواب دید که در مجلسی باشکوه، پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) و علمای بزرگ اسلام گرد آمدهاند و گویی منتظر کسی هستند. ناگاه حضرت امام وارد شد و پیامبر (ص) به استقبال ایشان رفتند و او را در آغوش گرفتند. وقتی آیتالله گلپایگانی از خواب بیدار شد و با بیمارستان تماس گرفت، خبر رحلت امام را شنید. این حکایت، نشانگر مقام والای امام راحل و پذیرش ایشان در نزد اهل بیت عصمت و طهارت است.
سلام بر تو ای باقرالعلوم؛ از کربلا تا شهادت با زهر
و اما در روز شهادت امام باقر (ع)، عرض ادبی داریم به محضر آن بزرگوار.
سلام بر تو ای اباجعفر، ای محمد بن علی، ای باقر علوم پیامبر.
تو که در کودکی،غبار کربلا را به چشم دیدی و مصیبت عظمای شهادت جدت حسین بن علی (ع) را نظاره کردی. تو که در آن دشت سوزان، اسیر نیزهداران شدی و نالههای عمههایت را شنیدی.
سلام بر تو که در شهر شام،مظلومیت خاندان وحی را به تماشا نشستی و جام غربت و humiliation را تا به آخر چشیدی.
تو که در دوران امامتت،علوم الهی را شکافتی و چشمههای حکمت جوشاندی، اما دشمنان، تاب نورت را نیاوردند و با زهر، پیکر مطهرت را به شهادت رساندند.
فریاد بیپاسخ یک کودک
آن روز کهاسب بیسوارت (ذوالجناح) به در خانه بازگشت، کودکانت دور تو حلقه زدند و پرسیدند: «ذوالجناح، بابا را کجا جا گذاشتی؟» و دختر سهسالهات فریاد زد: «ذوالجناح، میدانم بیوفا نیستی، فقط بگو آیا به بابایم آب دادند؟»
