چکیده:

در پژوهش کنونی با تکیه بر عصمت امام که رأی ویژه شیعه است، بیان می‌گردد که امام ادامه‌دهنده راه پیامبر است و ولایت او نیز مانند ولایت رسول خدا(ص) مطلق است. براساس شیوه منطقی، بر مقدمات دلیل اشکالاتی وارد شده که شامل اعتراض بر نصب امام از سوی خدا؛ عصمت ائمه: و حذف یا تقیید دامنه ولایت سیاسی امام به دستاویز خطایا یا خودداری امام از قیام و کسب قدرت سیاسی می‌باشد. حاصل پاسخ‌ها آن است که نصب امام و عصمت او به دلایل عقلی و نقلی ثابت است و خودداری برخی ائمه از قیام نیز بر بینش خطاناپذیر امام مبتنی است که می‌دانستند هدف اصلی از قیام چیست. خطاهای ظاهری ائمه نیز برخاسته از همان بینش است که یا به علم ویژه امام صورت گرفته، و یا انجام عمل خلاف آن مخالف شأن امام به‌عنوان یک نمونه کامل دیانت و اخلاق بوده است. نتیجه پژوهش آن است که باید از امام معصوم به نحو مطلق اطاعت کرد و قلمرو اطاعت از ایشان محدودیتی ندارد.

کلیدواژه‌ها: خلافت، امامت، اطاعت، ولایت سیاسی، حکومت